บุญพริ้งสับสน
นามเธอคือบุญพริ้ง เป็นเด็กหญิงรูปพริ้งเพรา
ชีวิตแสนเงียบเหงา อยู่อย่างเศร้าในหับห้อง
โรงเรียนอยู่สลัม มีน้ำครำเป็นบ่อหนอง
ปีก่อนเธอเลี้ยงน้อง ปีนี้ต้องเข้าโรงเรียน
บุญพริ้งได้ครูสวย ขาวเหมือนหมวยสอนอ่านเขียน
แต่ไหงเกลียดนักเรียน ทุบตีเฆี่ยนดุจวัวควาย
ก ไก่ อ่านไม่ออก ครูตะคอกแทบขวัญหาย
หวั่นไหวทั้งใจกาย ข ไข่ หายจากความจำ
ครูสอนบุญพริ้งว่า เจรจาต้องคำขำ
อย่าใช้คำต่ำต่ำ เพราะเป็นคำไม่น่าฟัง
แต่ครูชอบก่นด่า ว่าอีบ้าหน้าขึงขัง
บุญพริ้งสงสัยจัง มีบ่อยครั้งคราวโมโห
ครูเคร่งเรื่องแต่งตัว เท้าจรดหัวต้องแต่งโก้
เสื้อใครขาดวิ่นโหว่ ครูจับโชว์จนหน้าชา
แต่ครูชอบสวมใส่ กระโปรงใหม่ขาดข้างขวา
ขาดลึกตั้งเกือบวา เห็นต้นขาขาวผุดผ่อง
ยามนั่งวางขาชิด แนบสนิทปกปิดช่อง
ครูสั่งให้ทำลอง ฝึกจนคล่องทั่วทุกคน
แต่ครูชอบไขว่ห้าง นั่งขาถ่างพริ้งสับสน
ครูหญิงตั้งหลายคน ไขว่ห้างจนไม่อายใคร
เล็บมือครูสั่งตัด ฟันต้องขัดให้เงายิ่ง
คำเช้าเฝ้าประวิง ใยครูหญิงไว้เล็บยาว
สับสนเสียทุกสิ่ง แต่บุญพริ้งอยากเป็นสาว
จะได้ไว้เล็บยาว พอกหน้าขาวเหมือนคุณครู
แม่ปู ชนียบุคคล
ครูสอนว่า บุหรี่ มีโทษมาก
แต่ที่ปาก ครูมี บุหรี่อยู่
และที่เห็น เลาเลา กระเป๋าครู
ซองบุหรี่ ที่รู้ ครูเพิ่งซื้อ
ครูสอนว่า สุรา พาเกิดโรค
ร่างกายโศก โทรมไป มิใช่หรือ
แต่เช้าเย็น เห็นครู แก้วคู่มือ
แถมบางมื้อ หนักแท้ แผ่สบาย
ครูสอนฉัน การพนัน มันล้างผลาญ
ทั้งเงินบ้าน ไร่นา พาฉิบหาย
ใครลองแล้ว หลงมัน อันตราย
แต่ให้ตาย เถอะวงไพ่ นั่นไงครู
ครูสอนฉัน ให้รู้จัก รักสะอาด
อย่าทิ้งเศษ กระดาษ หมั่นกวาดถู
รอยเท้าใคร ย่ำเดิน เชิญผินดู
เป็นรอยอยู่ ใหม่ใหม่ ครูไม่เช็ด
ครูสอนฉัน ให้รู้จัก รักหน้าที่
งานใดมี มอบหมาย ควรให้เสร็จ
ถึงชั่วโมง ไม่เข้าห้อง ครูส่องเพชร
ใครจะเม็ด ใหญ่กว่าใคร ให้ฉันรอ
ในสิ่งซึ่ง ครูห้าม ปรามว่าชั่ว
ก็มีอยู่ ในตัว ครูหลายข้อ
คำสั่งสอน ทุกยาม งามละออ
จะเชื่อก็ แปลกใจ ใยครูทำ
************************************
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น